स्वल्पविराम

ठेउन ओळ गेली माझ्या वहीत ती 

झाला उशीर थोडा वाचायला मला || 

उशीराच पाहीला तो पानाचा दुमडलेला कोपरा  

अजुनही त्या पानाला मात्र, मोगरयाचा गंध होता || 

अंधुक होती काही अक्षरे, शाई पुसटशी होती  

इथेच बहुदा तिच्या डोळ्यातला, मोती ओघळला होता || 

वाटले मिळाली सर्व उत्तरे, क्षणाचा होता भ्रम तोही  

कारण प्रत्येक उत्तरामागे, एक नवा प्रश्न होता || 

वाट वेगळी झाली तरीही कुठेतरी भेटू आपण  

दुनिया गोल आहे, इतकातरी शास्त्रावर विश्वास होता || 

शेवटी पुन्हा तेच सारं, अखंड प्रवास असीम शांतता  

कधी न संपणार्या कवितेचा, हा फक्त स्वल्पविराम होता ||

Thanks Mandar for writing the first two lines of this poem.